In december krijg ik een mail van Justin en Anouk. Ze zijn op zoek naar een geboortefotograaf en vragen mij of ik begin april nog beschikbaar ben. Eind december maken we kennis middels een videogesprek en hebben we een heel leuk gesprek, ik ben enthousiast! Gelukkig zijn zij dat ook en al snel krijg ik een mail dat ze graag willen dat ik de geboorte van hun eerste kindje ga vastleggen.

Anouk is 8 april uitgerekend en ik sta vanaf 38 weken op wacht. Wel zeg ik mijn klanten altijd te bellen als de bevalling eerder begint, dan doe ik alsnog mijn uiterste best om er zo snel mogelijk bij te zijn. Het is toch wel een soort nachtmerrie voor me om een geboorte missen, ook ik kijk er lange tijd naar uit!

Het is 18 maart en Anouk is die dag precies 37 weken zwanger. Het geluid van mijn telefoon staat ‘s nachts nog niet aan, want ik sta nog niet op wacht. Ik word iets voor 8en wakker en kijk op mijn telefoon. Een gemiste oproep en appje van Justin: ‘nu volledige ontsluiting, nu persen’.
Ik schiet meteen uit mijn bed en ik denk ‘neeeee, dit meen je niet’. Ten eerste had ik haar natuurlijk nog niet verwacht, maar ten tweede ook niet dat ik al meteen een berichtje krijg dat er volledige ontsluiting is.
Ik kleed me heel snel aan en ik spring zo snel mogelijk in de auto. Gelukkig kan mijn partner bij onze dochters blijven en zegt hij zijn werkafspraken af. Ik moet nog een half uur rijden en kan me niet voorstellen dat ik nog op tijd ben. Als ik aan kom is het 8.50 uur en kleine Harvey is om 8.20 uur geboren. De kleine man had haast en kon blijkbaar niet wachten om zijn papa en mama te ontmoeten. Iedereen is een beetje verbaasd dat hij er al is en dat hij zo snel is geboren. Gelukkig gaat alles heel goed en hangt er een fijne en rustige sfeer in huis. Harvey is beneden in bad geboren en als ik binnen kom, ligt er een trotse mama bij te komen met Harvey op haar borst.
Ik baal onwijs dat ik de geboorte heb gemist, maar ik had het simpelweg niet kunnen halen. Ik ben allang blij dat het me gelukt is om er toch zó snel te kunnen zijn. Gelukkig kan ik nog heel veel mooie momenten fotograferen en wordt er heerlijk rustig aan gedaan. Ik blijf nu langer dan normaal na een geboorte, om toch nog een mooi fotoverhaal te kunnen maken. Ik geniet van de sfeer en ik geniet van het fotograferen van een lief, klein, tevreden mannetje.

Harvey is moe en wat misselijk en heeft duidelijk last van hoofdpijn. Hij wil dus nog niet drinken aan de borst bij mama, maar hij vindt het wel heerlijk om op haar borst te liggen. Hij kijkt met zijn heldere oogjes en luistert naar de bekende stem van zijn mama.
Uiteindelijk is het tijd voor zijn controles en hij doet het hartstikke goed. Een trotse papa en mama kijken toe terwijl zijn controles op bed worden gedaan. Omdat hij zo helder en wakker is, wordt er nog eens geprobeerd om hem aan de borst te leggen, maar hij wil nog steeds niet. Geen probleem, eerst even lekker bijkomen en lekker knuffelen bij mama.
Dan is het tijd voor papa en mama om de naaste familie te videobellen en hun grote trots te laten zien. Harvey ligt inmiddels lekker bij papa te knuffelen.
Daarna is het tijd om Harvey aan te kleden en die mooie taak is aan papa. Mama kijkt trots toe.

Dan is het voor mij rond half 3 tijd om te gaan, zodat papa en mama even lekker een beetje kunnen uitrusten. Ik zeg het gelukkige en kersverse gezin gedag en ga toch met een positief gevoel naar huis, blij dat ik toch zo’n mooie reportage heb kunnen maken.

Lieve Justin en Anouk, heel veel geluk met jullie mooie, kleine mannetje! Welkom op de wereld, lieve Harvey!