Halverwege juni word ik gebeld door Mirjam. Ik ken Mirjam en haar partner Ruud al van een eerdere reportage. Ik ben vrijwilliger voor stichting Earlybirds en ik heb in maart 2020 een reportage gemaakt in het ziekenhuis van hun prematuur geboren zoon Dennis. Dennis had een tweelingbroer, maar Sander was tot groot verdriet al in de buik overleden. Helaas is ook later Dennis aan complicaties komen te overlijden. Een ontzettend groot verdriet en een gezin wat mij altijd bij zal blijven.
We volgen elkaar op social media en via facebook verneem ik op een dag dat Mirjam weer in blijde verwachting is, en wonder boven wonder: weer van een tweeling! Daar moeten hun lieve broertjes iets mee te maken hebben gehad, daar zijn ze van overtuigd.
Op die dag in juni belt Mirjam mij dus. Ze is op dat moment al 36 weken zwanger en vraagt mij of ik de geboorte van hun tweeling kan en wil vastleggen. Mijn hart maakt een sprongetje, dat vind ik natuurlijk enorm bijzonder om te mogen doen! En een tweeling, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt, dus dat lijkt mij ook ontzettend bijzonder.
Het enige probleem is dat ik bijna een weekje weg ga en dat ik dan dus niet de reportage kan komen maken als ze geboren worden. Ik stel voor een backupcollega te vragen voor deze week en dat we dan duimen gaan draaien dat de baby’s wachten tot ik terug ben. Dat vindt Mirjam goed, dus dat wordt geregeld.
Heel blij ben ik dat de baby’s inderdaad wachten tot ik terug ben van vakantie. Maandag 27 juni wordt Mirjam ingeleid. Ik kom die ochtend om 6.00 thuis van een andere bevalling en weet dat Mirjam en Ruud zich telefonisch moeten melden om 6.00 uur bij het ziekenhuis om te kijken of er plek is. Zij krijgen om 6.00 uur te horen dat ze richting het ziekenhuis kunnen gaan, dus ik duik nog snel mijn bed in om hopelijk een paar uurtjes te kunnen slapen. Ze moeten een tijd wachten, want er komen spoedgevallen tussendoor. Om half 12 word ik wakker en is er nog niets gebeurd. Om 12.00 uur ligt Mirjam aan de CTG en is er lichte weeënactiviteit, weeën die zelf zijn begonnen. Om 13.00 heeft ze 3/4 cm ontsluiting en zijn de vliezen gebroken. Nu is het hopen dat de weeën zelf verder op gang gaan komen, anders willen ze starten met weeënopwekkers. Rond 16.00 uur krijg ik een foto van een zichtbaar ontspannen Mirjam en het bericht dat ze net met de opwekkers zijn begonnen. Rond 20.00 uur worden de weeën wat vervelender en begint het serieuze werk. Ze belt mij en denkt dat het verstandig is dat ik kom. Ik ga er snel heen en ik stap om 20.40 uur de verloskamer binnen.
Mirjam heeft pittige weeën en het is echt goed doorgezet. Ze krijgt nauwelijks rust, de weeën volgen elkaar snel op. Tussen de weeën door wordt er af en toe met de echo gekeken naar de baby’s. Om 20.45 uur heeft ze 8 cm ontsluiting. Ze zucht de weeën heel stoer weg en voelt steeds meer druk. Om 21.30 heeft ze volledige ontsluiting. Ze willen rustig kijken of het lukt om te persen, dit gaat hartstikke goed. Sterker nog, om 21.42 uur wordt baby 1 al geboren! Een prachtige zoon wordt op Mirjams borst gelegd. Met baby 1 op de borst wordt er nog hard gewerkt om baby 2 ook zo snel mogelijk geboren te laten worden. Baby 2 laat echter nog even op zich wachten. Met de echo wordt ze goed in de gaten gehouden. Baby 1 wordt even lekker bij papa gelegd en dan om 22.20 uur wordt met een beetje hulp baby 2 geboren: een prachtige dochter!
Al snel liggen er twee mooie, gezonde kindjes op mama’s borst en horen we hun namen: Pascal en Vajèn!
Het gaat heel goed met Pascal en Vajèn. Ze zijn heel rustig, maar wel alert. Ze willen allebei zelfs al wat drinken bij mama. De controles zijn goed en ze hebben allebei een prachtig gewicht.
Het thuisfront wordt gebeld en er zijn nog twee hele trotse grote zussen wakker, andere trotse grote zus ligt lekker te slapen.
Mirjam en Ruud en de tweeling gaan zich verplaatsen naar een andere kamer en dan is het voor mij tijd om hen gedag te zeggen. Wat een voldaan gevoel heb ik als ik weer naar huis ga! De wereld is weer twee prachtige kindjes rijker!
-Beelden zijn met toestemming van de ouders gedeeld-
