Begin januari krijg ik een mail van April dat zij en Xander op zoek zijn naar een geboortefotograaf en dat zij graag een keer wil kennismaken. We spreken af en maken kennis middels een videogesprek. Een heel gezellig gesprek en we houden contact. April vindt het een beetje spannend om te boeken i.v.m. de coronamaatregelen in het ziekenhuis, dus we kijken even aan wat de maanden daarna brengen. Uiteindelijk krijg ik een enthousiast berichtje dat ze graag wil boeken, super leuk!

April is 5 juli uitgerekend. In juni wordt April gestript, maar haar lichaam reageert er niet op. Op dinsdag 29 juni krijg ik een berichtje dat ze woensdag een ballonnetje gaat krijgen en dat er donderdag ingeleid gaat worden. Woensdag 30 juni verloopt alles voorspoedig en wordt er een ballon geplaatst. De volgende ochtend moet zij zich melden in het ziekenhuis. Iets in mij zegt dat het helemaal geen inleiding gaat worden en dat de ballon de bevalling in gang gaat zetten. Ik ga voor de zekerheid die avond op tijd naar bed, omdat ik een voorgevoel heb dat het die nacht wel eens zou kunnen gebeuren. En ja hoor, ik lig net 1,5 uur in bed als Xander mij om 23.41 uur belt. Ik hoor April op de achtergrond haar weeën opvangen en het klinkt al best pittig. Ik weet al genoeg. Xander geeft aan dat ze naar het ziekenhuis gaan vertrekken. Ik kleed mij snel aan en vertrek ook richting het ziekenhuis.

Als ik in de verloskamer aan kom rond 00.25 uur heeft April pittige weeën, op dit moment heeft ze al een ruime 5 cm ontsluiting. Ze vangt haar weeën staand op en ook later blijkt dat ze liggen niet prettig vindt. Tussendoor gaat ze af en toe zitten, maar staand kan ze de weeën het beste aan. Soms verliest ze even het vertrouwen in zichzelf en roept ze dat ze het niet kan, maar snel daarna weet ze zichzelf weer te kalmeren door onder andere te neuriën tussen de weeën door. Ze doet het heel goed en aan de weeën en de kracht ervan te zien, gaat het snel.

Om 01.18 uur blijkt dat ze bijna 8 cm ontsluiting heeft. Even wordt er gedacht dat haar vliezen breken, maar dit blijkt later vals alarm. April geeft aan dat ze niet meer kan en ze zegt dat ze een ruggenprik wil. De verloskundige geeft aan dat het snel gaat en dat ze verwacht dat de baby snel geboren gaat worden. Ze overlegt met April en samen beslissen ze om andere pijnstilling te gebruiken. Om 2.00 wordt het infuus met pijnstilling aangesloten en moet ze in bed blijven liggen. Ze heeft zichtbaar meer moeite met het opvangen van de weeën liggend op bed. De laatste weeën zijn heel heftig. Al snel is duidelijk dat April haar weeën veranderen en dat de kleine geboren wil worden. De baby heeft haast en April heeft even moeite met schakelen naar de persfase. Ze heeft moeite met door persen en raakt soms wat in paniek. Als het hoofdje van de baby geboren is en ze het te spannend vindt om dan door te persen, wordt het even spannend. De baby krijgt het een beetje moeilijk. Iedereen spreekt April toe dat ze nu echt door moet persen, omdat het van belang is voor het welzijn van de baby. Hij is er bijna! De verpleegkundige drukt op de bel voor assistentie, maar precies op het moment dat er hulp de verloskamer binnen komt, wordt hun zoon, met hulp van de verloskundige en alle kracht en moed van April, geboren.

De kleine man heeft even de tijd nodig om bij te komen, maar al snel horen we gelukkig een huiltje. Opluchting vooral heerst in de kamer, hij is er! De kleine man heeft nog geen naam, papa en mama zijn er nog niet over uit en willen er nog even over nadenken. Later hoor ik dat ze hem Dwayne hebben genoemd. Dwayne komt bij mama op de borst rustig bij en kijkt helder om zich heen.

Even later mag Dwayne lekker bij papa knuffelen en krijgt hij zijn eerste flesje, die hij gulzig opdrinkt. April heeft veel last van naweeën. De verpleegkundige komt terug om April te helpen met douchen en even later komt ook de verloskundige nog langs om de controles te doen.

Rond 5.45 uur wordt kleine Dwayne ingepakt in zijn autostoeltje en gaan Xander en April lekker naar huis met hun kersverse zoon. Thuis, waar grote broer nog van niets weet en zo uit kijkt naar de komst van zijn babybroertje. Er wacht hem een grote verrassing als hij wakker wordt…