Op 31 december 2020 ontvang ik een mail van Jessica. Ze geeft aan in verwachting te zijn en zij en haar man twijfelen nog een beetje of een geboortefotograaf bij de geboorte wel iets voor hen is. Ze is wel geïnteresseerd en ze wil graag een keertje kennismaken.

In januari vindt er een heel gezellig gesprek plaats middels een videogesprek. Ik leg meer uit over mijn werkwijze en over geboortefotografie en zij kunnen hun vragen stellen. Niet lang daarna krijg ik een hele leuke mail dat zij graag willen dat ik de geboorte van hun kindje vastleg. Nu alleen nog hopen dat het ook daadwerkelijk gaat lukken om erbij te zijn i.v.m. alle coronamaatregelen.

Jessica heeft een hoge bloeddruk, dus de kans is aanwezig dat zij eerder ingeleid gaat worden. Ze wordt goed in de gaten gehouden en alles gaat eigenlijk heel goed. De controles blijven goed en zij krijgt steeds te horen dat een inleiding nog niet nodig is en zij gewoon mag afwachten tot de bevalling op de natuurlijke manier begint. Uiteindelijk wordt zelfs de uitgerekende datum bereikt, iets wat we allemaal niet hadden verwacht. De kleine blijft het super goed doen en Jessica’s lichaam kan het ook nog prima aan. We appen regelmatig en langzaam begint het ongeduld toe te nemen. Er wordt gegrapt dat de baby straks zijn of haar naam al kan schrijven tegen de tijd dat het geboren is.

Dan krijg ik maandag 5 juli een appje dat de bloeddruk toch ineens wel gestegen was en dat er is gestript. Als de bevalling nu niet vanzelf begint, gaan ze de volgende ochtend de vliezen breken om de bevalling op gang te krijgen.

De bevalling komt helaas niet zelf op gang en dinsdagochtend melden Jessica en haar man Martijn zich in het ziekenhuis. Om 7.30 uur worden de vliezen gebroken en later krijgt Jessica wee opwekkers. De weeën komen op gang, maar de ontsluiting wil niet echt vorderen. Rond 17.00 uur krijg ik een berichtje dat de weeën efficiënt en regelmatig zijn.

Rond 20.00 uur ga ik in overleg met Jessica en Martijn naar het ziekenhuis. Als ik in de verloskamer kom, zit Jessica onder de douche haar weeën weg te zuchten met het warme water op haar buik. Ze heeft het volledig onder controle. Niet lang daarna besluiten ze weer om terug naar het bed te gaan. Om 20.48 uur zien ze dat zowel de hartslag van Jessica als die van de baby verhoogd is en Jessica heeft verhoging. Ze twijfelen of de verhoging komt van het lange douchen, maar voor de zekerheid gaan ze bloedprikken om te kijken of er een mogelijke ontsteking is. Om 21.15 uur wordt de ontsluiting gecontroleerd en willen ze kijken of ze kunnen voelen hoe de baby ligt. Jessica zegt tussen de weeën door: ‘als de baby nu nog roet in het eten gooit, verkoop ik ‘m op marktplaats!’ We moeten allemaal erg lachen. Jammer genoeg is de ontsluiting niet verder gevorderd en besluit Jessica graag pijnstilling te willen.

Rond 22.40 uur is de temperatuur van Jessica weer goed en de waardes van het bloedonderzoek waren gelukkig ook goed. De weeën worden sterker en een stuk regelmatiger.

Om 23.10 uur heeft Jessica ‘bad-ass’ weeën zoals ze het zelf noemt en heeft ze het zwaar. Inmiddels heeft ze bijna 8 cm ontsluiting, dus de weeën doen nu goed hun werk! Een half uur later worden ze een stuk scherper en komen ze vrijwel achter elkaar door. Om 1.00 uur begint ze druk te voelen. Om 1.20 uur is er dan eindelijk volledige ontsluiting na al het harde werken! Ze willen de druk die Jessica voelt even z’n gang laten gaan, om de baby wat dieper te laten zakken. Rond 1.45 uur wordt er gestart met persen. Omdat Jessica inmiddels erg moe is, gaat het omschakelen naar de persfase wat lastig. Ze doet enorm haar best en ze probeert verschillende houdingen. Na een tijdje in de persfase zegt de verloskundige dat zij graag een knip wilt zetten vanwege de vermoeidheid, het matig vorderen en ze zien meconium houdend vruchtwater. Ze willen Jessica graag een handje helpen en ze vertellen dat hun kindje met de volgende perswee geboren kan zijn.

En dan brengt deze sterke vrouw, die tot de laatste seconde alles gegeven heeft, een prachtige zoon ter wereld. Om 3.48 uur wordt Jasper geboren!

Het moment dat ze erachter komen dat ze een zoon hebben is goud. De ultieme blijdschap, opluchting en de bewondering voor hun kleine jongen. Prachtig om daar getuige van te mogen zijn.

Jessica krijgt al snel haar gezellige praatjes weer terug en de humor keert ook weer terug in de kamer. Ze zijn niet direct uit de naam, er is nog twijfel tussen twee namen. Uiteindelijk laten ze het even bezinken, bekijken ze hem en voelen ze dat de naam Jasper het beste bij hem past. Jasper heeft enorme zuigkracht. Als hij niet aan de borst bij zijn moeder ligt, gaat hij flink tekeer op zijn vuist. We moeten er allemaal erg om lachen.

Lieve Jasper, welkom op de wereld en heel veel geluk samen met jouw papa en mama!